İmamzadeMakaleyi PDF formatında kaydet İmamzade (Farsça: امام زاده) , masum bir imamın (a. s) direk ya da vasıtalı olan evlatlarına verilen isimdir. Fıkıh literatüründe ise taharet, hac, vakıf ve adak meselelerinde bahsedilmiştir. [Düzenle] Ehlibeyt (a. s) velayeti ve muhabbeti üzere olan imamzadelerin kabirlerinin ziyareti, dini şiarların yüceltilmesi ve İmamların (a. s) hürmetinin korunması babından müstehaptır. İmamzadelere hürmetsizlik edip, aşağılama ve ihanet ise haramdır. Rey şehrindeki Hz. Abdülazim Hasani (r. a) ve Kum şehrindeki Hz. Fatıma Masume (r. a) gibi imamzadelerin ziyaretleri rivayetler yoluyla da oldukça vurgulanmıştır. [Düzenle]
İmamzadelerin türbelerine cünüp, adetli ve nifaslı kimselerin girişi, o türbeye saygısızlık unvanı taşımadığı ve ayrıca orası mescit hükmünü taşımadığı müddetçe caizdir. [Düzenle]
Bazı fakihlere göre vefat eden kimseleri imamzadeye (Ehlibeyt takipçisi ve salih kimse) götürmek, İmamların (a. s) türbesine götürmek gibi müstehaptır. [Düzenle] Velayet yolunda yaşamış imamzadelerin kabirlerinin yapımı ve restore edilmesi, İmamların (a. s) kabirlerinin yapım, bakım ve onarımında olduğu gibi müstehaptır. [Düzenle]
İmamzade türbelerine verilen adak veya vakıf malları türbenin tamiri, döşemesi, aydınlatılması, ihtiyaç sahibi ziyaretçiler ve türbede görev yapan hizmetliler vb. yerlere harcanmalıdır. Herhangi bir kullanım alanı belirtilmeden türbeye verilen adak veya vakıf malları ise hayır işlerde kullanılabilir. [Düzenle]
Uzun bir zaman geçmesi nedeniyle (vefat eden kimsenin bedeni tamamen kaybolan) , alim, salih ve kabri müminler tarafından ziyaretgâh alanına dönüşen imamzadelerin kabirleri dışındaki yerlerin tahrip edilmesi (yıkılması) caizdir. [Düzenle] [Düzenle] Ferheng’i Fıkh'ı Mutabık Mezheb’i Ehli Beyt, c. 1, s. 682.
|