oruç
Makaleyi PDF formatında kaydet
Oruç (Arapça: الصوم) ,
İslami öğretilerin ibadet boyutunda en önemli unsurlarından olup,
Allah'a yakınlaşmak niyetiyle gündüz
iftar edilen şeylerden kaçınmaya denir.
Fıkıhta oruç hakkında özel bir alan vardır ve oruç hükümleri orada genişçe açıklanmıştır.
[Düzenle]
Oruç sözlükte bir şeyden kaçınmak ve terk etmek olarak mana edilmiştir. Bazı
lügat sahipleri yeme içmenin yanında konuşma veya hareket gibi her türlü şeyden kaçınan kimseye oruçlu unvanını vermişlerdir.
[Düzenle]
Oruç kavramı kullanım olarak birkaç manaya delalet eder ve biz burada birkaç tanesini zikredeceğiz.
Mukaddes
şeriatta oruç, yukarıda yapılan manada kullanılır. Yani Allah'a yakınlaşmak niyetiyle gündüz iftar edilen şeylerden kaçınmaya denir.
Bazıları orucun,
nefsi bazı özel şeylerden kaçınmaya hazırlamak olduğunu iddia etmişlerdir.
Bazıları ise
Müslüman mükellef ya da
mümeyyiz kimsenin, oruç tutmaya engel taşımaması (yolculuk, hastalık gibi) durumunda Allah için
Fecr’i Sadık’tan gün batımına kadar bir şeyleri yemeyi terk etmesi olarak tanımlamışlardır.
Orucun
imsak yani kaçınma üzerinden tanımı
adem (yokluk) üzerinden bir tanımdır. Bu yüzden bazıları bu tanımı eleştirmiş ve demişlerdir ki: Adem olan şey üzerinden teklif ortaya çıkmaz. Aksine hazırlama üzerinden yapılan tanım varlık üzerinden bir tanımdır ki teklifin oluşmasına olanak sağlar.
[Düzenle]
Arapçada oruçlu kimseye “Saim” ve oruçlu kimsenin kaçınması gereken ve yerine getirdiği takdirde orucu batıl eden şeylere de “Muftir” denir.
[Düzenle]
[Düzenle]
Ferheng’i Fıkh'ı Mutabık Mezheb’i Ehli Beyt, c. 4, s. 164.
