hicret
Makaleyi PDF formatında kaydet
Hicret (Arapça: الهجرة) ,
İslam tarihi konuları içinde yer alan ve
İslam’ın gelişimi ve yayılması açısından son derece önem arz eden bir kavramdır.
[Düzenle]
Hicret sözlükte “ه ج ر” kökünden türemedir ve insanın, kendinden başkasından ayrılığı seçmesi demektir. Bu ayrılık fiziksel de olabilir, dil ve kalple de olabilir.
“Hicr”
Arapçada mufaele babında ise “Hacere”, “Yuhaciru”, “Muhacir” olarak türer.
Muhacir, dinini korumak için bir şehirden ayrılarak başka bir şehre göç eden kimseye denir.
Mekke halkından bir kısım, Mekke’de bulunan
Hz. Muhammed’e (s. a. a) iman ettiklerinden dolayı vatanlarından ve kendi kabilelerinden ayrılmak zorunda kaldılar. Onlara da muhacir ismi verildi.
“و الهجرُ و الهجران” yani var olan taahhütleri terk etmek demektir. Hicret ve muhacir kelimeleri de buradan türemiştir. Zira onlar kendi
kabile ve yakınlarını
Allah yolunda ve Allah için terk etmişlerdir.
Bu unvana yakın olarak
Kuran ayetlerinde “اِعتزل (uzaklaştı) ”, “هَجَرَ (ayrıldı) ”, “خَرَجَ (çıktı) ” kelimeleri de kullanılır. Ayrıca «وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطاً اِلَى ...الْاَرْضِ» (Onu da,
Lût’u da kurtarıp herkes için bereketli kıldığımız yere ulaştırdık) ayetinde olduğu gibi belli karine ve bağlamlarla hicrete işaret eden ayetler de vardır.
[Düzenle]
[Düzenle]
Merkez’i Ferheng ve Maarif’i Kuran, Ferheng’i Kuran, c. 32, s. 489, «Hicret» makalesinden alıntıdır.