Hicret

Makaleyi PDF formatında kaydet



Hicret (Arapça: الهجرة) , İslam tarihi konuları içinde yer alan ve İslam’ın gelişimi ve yayılması açısından son derece önem arz eden bir kavramdır.


Hicret’in Manası

[Düzenle]

Hicret sözlükte “ه ج ر” kökünden türemedir ve insanın, kendinden başkasından ayrılığı seçmesi demektir. Bu ayrılık fiziksel de olabilir, dil ve kalple de olabilir.
[2] Ferheng’i Ulum’i Siyasi, s. 137.
[3] Mebsut der Terminoloji’yi Hukuk, c. 5, s. 3879.
[4] Nesr’i Tuba, c. 2, s. 509-510

“Hicr” Arapçada mufaele babında ise “Hacere”, “Yuhaciru”, “Muhacir” olarak türer. Muhacir, dinini korumak için bir şehirden ayrılarak başka bir şehre göç eden kimseye denir.
Mekke halkından bir kısım, Mekke’de bulunan Hz. Muhammed’e (s. a. a) iman ettiklerinden dolayı vatanlarından ve kendi kabilelerinden ayrılmak zorunda kaldılar. Onlara da muhacir ismi verildi.
[5] Nesr’i Tuba, c. 2, s. 509-510.

“و الهجرُ و الهجران” yani var olan taahhütleri terk etmek demektir. Hicret ve muhacir kelimeleri de buradan türemiştir. Zira onlar kendi kabile ve yakınlarını Allah yolunda ve Allah için terk etmişlerdir.
Bu unvana yakın olarak Kuran ayetlerinde “اِعتزل (uzaklaştı) ”, “هَجَرَ (ayrıldı) ”, “خَرَجَ (çıktı) ” kelimeleri de kullanılır. Ayrıca «وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطاً اِلَى ...الْاَرْضِ» (Onu da, Lût’u da kurtarıp herkes için bereketli kıldığımız yere ulaştırdık) ayetinde olduğu gibi belli karine ve bağlamlarla hicrete işaret eden ayetler de vardır.

Dipnot

[Düzenle]
 
1. Hüseyin b. Muhammed Ragıp İsfahani, el-Müfredat fi Garib’il-Kuran, s. 833.    
2. Ferheng’i Ulum’i Siyasi, s. 137.
3. Mebsut der Terminoloji’yi Hukuk, c. 5, s. 3879.
4. Nesr’i Tuba, c. 2, s. 509-510
5. Nesr’i Tuba, c. 2, s. 509-510.
6. Halil b. Ahmet, el-Ayn, c. 3, s. 387.    


Kaynakça

[Düzenle]

Merkez’i Ferheng ve Maarif’i Kuran, Ferheng’i Kuran, c. 32, s. 489, «Hicret» makalesinden alıntıdır.    


Bu sayfadaki kategoriler : İslam Tarihi | Kurani Kavramlar | Kureyş | Mekke




جعبه ابزار