Sehl b. Sa'd
Makaleyi PDF formatında kaydet
Sehl b. Sa’d (Arapça: سهل بن سعد) ,
Hz. Muhammed’in (s. a. a) ashabından olup asıl adı Ebu’l Abbas Sehl b. Sa’d b. Malik b. Hazreç b. Saide’dir. Aynı zamanda
Kerbela’da gerçekleşen
Aşura hadisesinin
ravilerindendir.
[Düzenle]
Ebu’l Abbas Sehl b. Sa’d b. Malik b. Hazreç b. Saide’dir. Aynı zamanda Kerbela’da gerçekleşen Aşura hadisesinin ravilerindendir.
Şeyh Tusi, onun Peygamberin (s. a. a) ashabından olduğunu ve
İmam Ali’nin (a. s) yarenlerinden olduğunu nakletmiştir.
Sehl b. Sa’d,
Beni Saide kabilesindendir ve asıl adının Hazn olduğu ve Allah Resulünün (s. a. a) onun adını Sehl koyduğu rivayet edilmiştir.
[Düzenle]
Sehl, Allah Resulünün (s. a. a) vefatı zamanında 15 yaşındaydı ve
Medine’de yaşıyordu. O, Peygamberin (s. a. a) iki
biat döneminde de bulunmuş, iki
kıbleye doğru
namaz kılmış ve aynı zamanda Allah Resulünün (s. a. a) övgülerine mazhar olmuştur.
Sahabenin büyüklerinden sayılan Sehl, her zaman Peygamberin (s. a. a) yanında bulunmuş ve
Nebevi hadislerden birçoğu Sehl ve benzeri kimselerden nakledilmiştir. Uzun bir hayatı olmuş ve bu nedenle halkın başvurduğu ve sorularına cevaplar aradığı kimselerden sayılmıştır.
Kız kardeşleri Naile ve Umre,
Müslüman olan ve Allah Resulüne (s. a. a) Medine’de biat eden kimselerdi.
[Düzenle]
Sehl b. Sa’d Allah Resulünden (s. a. a) , İmam Ali’den (a. s) ve
Hz. Fatıma’dan (s. a) hadisler nakletmiştir.
Ebu Hureyre,
Said b. el-Müseyyib,
Ebu Hazm ve oğlu
Abbas b. Sehl, ondan
hadis nakletmişlerdir.
Oğlu Abbas, babası Sehl b. Sa’d’dan şöyle nakleder: Hz. Fatıma’ya (s. a) , İmamları sordum. Bana şöyle buyurdu: “Allah Resulü (s. a. a) , Ali (a. s) ve onun ardı sıra gelen on bir evladının isimlerini
imam olarak saymıştı. ”
Sehl b. Sa’d,
Gadir-i Hum olayının şahitlerindendi.
Hayber gazvesinin, Gadir-i Hum olayının
ve Allah Resulünün (s. a. a) , şu meşhur cümlesinin “Yarın sancağı öyle birine vereceğim ki Allah ve Resulünü sever, Allah ve Resulü de onu sever. O, zafere ulaşıncaya dek geri dönmeyecektir” ravisidir.
[Düzenle]
Sehl,
Tebük savaşına katılmıştı. Yaşının küçük olmasından ötürü odun toplama, ekmek için hamur yapma ve benzeri geri hizmetler yapmıştı. Kendisi şöyle der: “Ben, Tebük’te bulunanlardan küçüktüm ve onlara
Kuran okuyordum”
[Düzenle]
Sehl, hicri 61 yılında
Kufe’deydi .
İmam Hüseyin (a. s) , karşısında dizilen Kufelilere
hutbe okurken ve onları eleştirirken Sehl’i şahit göstererek: “Eğer benim sözlerimi kabul etmiyorsanız Peygamberin (s. a. a) ashabından
Cabir b. Abdullah Ensari,
Zeyd b. Erkam ve Sehl b. Sa’d yaşıyorlar. Peygamberin (s. a. a) benim hakkımdaki sözlerini onlardan sorun!”
İmam Hüseyin’in (a. s)
şehadetinden sonra, imamın ailesini ve yakınlarını
Şam’a götürdüklerinde, Sehl de Şam’daydı ve esir kafilesini gördüğünde onların yanına gitti. İmam Hüseyin’in (a. s) kızının yanına gelerek bir şey isteyip istemediklerini sordu. Ona, imamın (a. s) mübarek başını biraz daha uzakta tutmalarını ve insanların Resulullah hanedanına daha az bakmalarını söyledi.
[Düzenle]
Sehl b. Sa’d, Hicri 74 yılı içerisinde bir gün
Haccac b. Yusuf tarafından çağrıldı. Haccac, Sehl’i küçük düşürme peşindeydi. Bu nedenle üçüncü halife
Osman b. Afvan’ı korumama bahanesiyle cezalandırdı ve boynuna mühür vurulmasını emretti. Bazı kaynaklar Sehl'in, İmam Ali (a. s) ve hanedanına bağlı olduğu için Haccac’ın ona eziyet ettiğini nakleder.
Sehl, Medine’de yaşadığı dönemde
Âl-i Mervan ailesinden biri o şehrin valisi olmuştu. Vali, Sehl’i huzuruna çağırdı ve Ali’ye (a. s) ait “
Ebu Turab” künyesi ile alay etmeye başladı. Selh’den de İmam Ali’ye (a. s) hakaret etmesini istedi. Fakat o kabul etmedi ve İmam’ın (a. s) bu künye ile onur duyduğunu hatırlattı.
Ayrıca nakledilir ki bir gün
Beni Ümeyye’den biri Sehl’den minbere çıkmasını ve Ebu Turab künyesini aşağılamasını istedi. Sehl b. Sa’d, onun cevabında şöyle dedi: Hz. Ali (a. s) , Ebu Turab künyesini diğer tüm lakaplarından daha fazla severdi. Şimdi ise Beni Ümeyye, bu sevilen künyeyle o imamı aşağılamak ve düşük göstermek istiyor. Ali (a. s) , İmam Ali (a.s) bu künyeyi Allah Resulünün (s. a. a) ona verdiği için severdi.
[Düzenle]
Beni Ümeyye’den
Velid b. Mugayre zamanında Allah Resulü (s. a. a) ashabından birkaç kişi dışında kimse kalmamıştı. Onlardan biri de Sehl b. Sa’d idi. O, Allah Resulünden (s. a. a) sonra hicri 90 yılına kadar yaşayan son sahabeydi. Ömrünün son yıllarında Medine’de ikamet ediyordu. Sehl, hicri 88 yahut 91 yılında 96 ya da 99 yaşındayken Medine’de vefat etti.
Onun vefatı hakkında farklı nakiller de mevcuttur.
[Düzenle]
[Düzenle]
Pajoohe sitesi "Sehl b. Sa'd Saidi" adlı makaleden yararlanılmııştır.