Allah

Makaleyi PDF formatında kaydet



Allah, her türlü noksanlıktan münezzeh olan, sırf ve kapsayıcı bir varlık olan ve bütün zatî kemallerin kaynağı olan mukaddes zatın en yüksek ve üstün adıdır.


“Allah” Lafzının Kökü

[Düzenle]

Allah lafzının aslı “الاله” (el-İlah) tır ve hemze harfi, çoklu kullanımdan ötürü silinmiştir. “الاله” ve “الله” kelimesi ya tapınmaya (kulluk etmeye) layık mabut manasına gelir.ya da akılların onda şaşkın kaldığı (muteheyyir) zat manasına gelir.
Ayrıca şöyle de denilmiştir: “الاله”, “ولاه” (aşk ve sevgi beslemek) kökünden türemiş ve “و” harfi hemzeye dönüşmüştür. Yahut “لاه-یلوه-لیاها” (gizli olmak) manasına gelir.

Manaları

[Düzenle]

Belirtilen bu dört mana Hz. Ali’den (a. s) de nakledilmiştir: “Allah, mahlukatın onda şaşkın kaldığı ve ona sevgi beslediği mabuttur. Allah, gözlerin onu idrak etmesinden gizli, düşünce ve tahminlerden örtülüdür. ”

Özel İsim

[Düzenle]

Allah lafzı, Ona ait bütün güzel isimler (Esma’ul-Hüsna) ve bu isimlerden oluşan fiillerle vasfedildiği özel isimdir. Bunun tersinin ise (isim ve sıfatların “Allah” lafzı ile vasfedilmesi) kullanımı yoktur. Bu yüzden şöyle söylemek sahihtir:
“Allah, bütün kemali sıfatların kaynağı olan Vacib’ul-Vücut’un lafzı celalesidir.
“Allah” lafzı celalesi Kuran’da 2697 defa tekrarlanmıştır. Kuran’ın nüzulünden önce de cahiliye Arapları arasında bu isim biliniyordu.

Dipnot

[Düzenle]
 
1. Tabersi, Mecme’ul-Beyan, c. 1, s. 54.    
2. Allame Tabatabai, el-Mizan fi Tefsir’il-Kuran, c. 1, s. 18.    
3. Ragıp İsfahani, Müfredat’i Ragıp, الله kelimesi.    
4. Allame Meclisi, Bihar’ul-Envar, c. 3, s. 222.    
5. Allame Tabatabai, el-Mizan fi Tefsir’il-Kuran, c. 1, s. 18.    
6. Allame Tabatabai, el-Mizan fi Tefsir’il-Kuran, c. 1, s. 18.    


Kaynakça

[Düzenle]

Ferheng’i Kuran, Merkez’i Ferheng ve Maarif’i Kuran, «Allah» makalesinden alıntıdır.    


Bu sayfadaki kategoriler : İslam | İslami Kavramlar | Kurani Kavramlar | Özel Kavramlar




جعبه ابزار